سالها بر سر راهش نگرانش بودم
آمد و دید پریشانم و خندید و برفت...

پ.ن ۱ :قراری کرده ام با می فروشان
       که روز غم به جز ساغر نگیرم
       چنان پر شد فضای سینه از دوست
       که فکر خویش گم شد از ضمیرم

پ.ن ۲ :هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
       آنکه اینکار ندانست در انکار بماند
           اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن
       شکر ایزد که نه در پرده ی پندار بماند

پ.ن ۳ :رفتم غم تو را چون ، بر لوح دل نویسم..
      خون از جگر فروریخت روی نوشته هایم
      آن لوح دل به مجنون
      دادم ولی بخندید !
      گفتا که با دل خون ...
     رمّان بسی نوشتم ..!
     امّا ندیدم اورا....برگی از آن بخواند...!!!

پ.ن ۴: مشتاق تو را کی بود آرام و صبوری
        هرگز نشنیدم که کسی صبر ز جان کرد
        امروز یقین شد که تو محبوب خدایی
         کز عالم جان این همه دل با تو روان کرد