کی روا باشد که گردد عاشق غم خوار ، خوار

                                      در ره عشق تو اندر کوچه و بازار ، زار

در جهان عیشی ندارم بی رخت ای دوست! ، دوست!

                                     جز تو در عالم نخواهم ای بت عیار ، یار

از دهانت کار گشته بر من دلتنگ ، تنگ

                                     با لب لعل تو دارد این دل افکار ، کار

ساقیا! زان آتشین می ساغری لبریز  ریز

                                     تا به مستی بر زنم در رشته ی زنار ، نار

مطربا!

بزم سماعست و بزن بر چنگ ، چنگ

                                  چشم خواب آلودگان را از طرب بیدار دار!

پ.ن: من سزاوار غمم!؟

پ.ن : دردم نهفته به ، ز طبیبان مدعی!