گذشتم و گذشته را بهانه کردم...

۱.یکدفعه مثل یه جرقه یه ملودی از آن دورهای زندگی
می آید و مثل یه خاطره می نشیند در دفتر روزهایت..
وای که چقدر دل انگیز است یاد آوردن بعضی روزها.
شب ها ..
آنقدر با ماه خاطره دارم که نمی دانم کدام را
به یاد بیاورم...

۲. به قول شریعتی :

آدم های بزرگ - کسانی که خود بسیارند-
نیازی به هم وطن ندارند.
کسانی که خود آزادند از زندان به ستوه نمی آیند
...
آدم های حقیرند که به ازدحام محتاج اند.

۳. این صاحب خانه ی من واقعا انسان هنرمندی است
آدمی که بتواند تمام طالع بینی های چینی و هندی و مغولی و
کف بینی های شرقی و غربی و فال های قهوه را به هم یه جوری
وصل کند که مصداق پیدا کند و به لطایف الحیل کارش رو راه بندازد
آدم مستعدی است!
گاهی آدم را یاد منشی پوآرو می اندازد. (‌اخیرا به مثال های کارتونی
و فیلمی توجه ویژه ای پیدا کردم!)

هیچ وقت یادم نمی رود که وقتی داشتم از روح براش می گفتم
چه جوری نگاهم می کرد و فرداش اومد گفت که من هر چی تحقیق
کردم هیچ جنایتی رو پیدا نکردم که توسط روح ها انجام شده باشه!

منم آن عاشق بازنده هنوز...



۱. غرق در حیرتم از اینکه چرا
مانده ام زنده هنوز....

۲. گاهی سایه ی شومی می شوم
درست روی زندگی ام...

۳. من هر چی فکر کردم...واسه دوستام
آدم با مرامی نیستم.
یعنی حاضر نیستم کاری رو رفاقتی انجام بدم
و لو خیلی کوچک..
توقعی هم ندارم در مقابل..

من از اوون آسمون آبی می خوام م م ...



مگر نسیم سحر
بوی زلف یار من است..

که راحت دل رنجور بی قرار من است..

۱. لا تسمع فیها لاغیه!

۲. ملالی نیست جز همین خواب های رنگی
که یکدست نمی شوند
با آدم ها و روزهای
سیاه و سفیدمان...

۳. پشت دریاها هیچ شهری نبود
همین است که می گویم
روی شعر ها حساب نکنید!

۴. به قول فروغ :

به خدا غنچه ی شادی بودم
دست عشق آمد و
از شاخم چید...!

۵. چقدر دلم می خواست
وقت تاریکی ها و
جشن شمع ها
در همون خونه ی کوچک خودمون بودم..

یادش به خیر چه مشق ها که کنار شمع ننوشتیم
...

خوش به حال پروانه ها...!

اگر هزار غم است از جفای او بر دل

هنوز بنده ی اویم که غمگسار من است..