خوش ندارم اینجا را با حرف های صرفا سیاسی مکدر کنم.
اما به قول شریعتی : صادقانه ترین حرف ها آنهایی هستند
که هیچ مصلحتی گفتنشان را ایجاب نمی کند.

در باب تهمت های اقتصادی که این روزها نقل محفل سیاست
است من چند نکته به نظرم می رسه که احتمالا به نظر بقیه نمی رسه!
چون من هر چی گشتم حتی گوشه ای از اینها رو از زبان هیچ کسی
ندیدم!

۱. تهمت های اقتصادی زده شده در اکثر موارد مستند داره.
و صرف انکار یه قضیه نمیتونه برای افکار عمومی قانع کننده باشه.
برخورد متمدنانه با این موضوع اینه که اول دروغ ها را اصلاح کنیم
و بعد دروغ گو را تنبیه!

۲. من جرات نمی کنم به آدم های موجه و سرشناسی که بهشون
تهمت اقتصادی زده شده جسارت بکنم ، اما «شخصا» از «تمام» این بزرگان نامبرده
چیزهایی دیده ام که با دید مثبت اون رو سهل انگاری یا اقدام خلاف شان می دونستم.

۳. شاید در طول این سی سال بعد از انقلاب ، این حرف ها از معدود
حرف هایی باشد که توسط همه محکوم و تحقیر شد.
من به شدت به حرف هایی که توسط همه تحقیر میشه علاقه دارم
چون طبق نظریه ی پروانه ای! در کتاب مقدس! :
هرگز نمیشه ، همه درست فکر کنن!

۴. این حرف ها کاملا تاسف برانگیزه. چه درست و چه دروغ بودنش.
واسه اینکه : ایشون می خوان بگن که سیستم قضایی سهل انگاری جدی در
برخورد با مفاسد داشته.
متهم کردن این فرد به مفاسد اقتصادی خودش یه نوع تایید حرفاشه!
یعنی حتما باید یکی بیاد به بقیه تهمت اقتصادی بزنه که مفاسد خودش رو بشه؟
به نظرم ما هنوز یاد نگرفته ایم مثل یک جامعه ی بالغ با این موضوعات
برخورد کنیم و واکنش های بچه گانه نشون میدیم.

۵. اینها می گویند :‌ این فرد یه شیاده که بدون اطلاع این حرف ها رو به هم بافته
و اصلا منصبی مهمی نداره که بخواد از این حرفها مطلع باشه.

من با این حرف مخالفم. به دو دلیل‌:
اول اینکه : این آدم نمی تونسته اینقدر احمق باشه که فکر کنه این حرف ها
پیگرد نداره . حتی در خلال حرف ها هم میگه که من میتونم در هرجا چنانچه
خواسته بشم ازم مدارکم رو نشون بدم.

دوم اینکه :
ایشون از حرف هایی اطلاع داره که فکر می کنم جز چند نفر اصلی در کشور
هیچ کس نمی دونه . نمونه اش پیشنهاد پوتین بوده که من میتونم روی قرائن
موجود در رسانه ها جزم بشم که این حرف دروغ نیست و این آدم اینقدر
هوشمند نیست که این حرف رو بتونه اختراع کرده باشه.


--- این پنج نکته رو اینجا نوشتم. فقط واسه اینکه توی تاریخ بمونه.
همین.