دیشب «درنگ» از آندره ژید را می خواندم...
همان که می گوید:
...از در تنگ داخل شوید زیرا تنها آن راهی به سعادت میبرد.....
هر چه بیشتر می خوانم لذت تلخی فنجان قهوه بیشتر اثر میکند...
 «آلیسا»...
خاطره ی آشفته ی گناه..
و گرمای بی دغدغه ی مرگ...
و
...
حسرت روزگاری را میبرم که چندان کودکانه به اطراف مینگریستم که اکنون تو ! .. جای خالی خیالی را حس میکنم که میدانم این روزها گاهی به سراغ تو هم می آید ..