ساقی بیا که نیست ز دوزخ شکایتی..



 در آرزوی خاک در یار سوختیم...
یادآور ای صبا که نکردی حمایتی ..

پ.ن :  چقدر ساده دل بودم و
چقدر به بخشندگی ات دل بسته بودم..
و چقدر به دلبستگی ام دلبسته بودم..
ولی افسوس که
مثل رویاهای کودکی همه گم شدند
در هیاهوی این غم ..

و حالا من درست مثل تقویمی شده ام تکراری
که دست بهارش را
و بهار دستش را
همان ابتدای راه  رها کرد..
و لابلای روزها و شب ها گم شد ..

پ.ن : ای نازنین که ..