اللهم انی اسألک توفیق طاعتک..و بعد معصیتک.. 



اینطور نبود که مردم فرزند پیغمبرشان را نشناسند..نه ..
او را می شناختند. اما حرف هایش را نمی فهمیدند..دغدغه هایش را.
اصلا جهان بینی او را قبول نداشتند...
قبل از اینکه از او فاصله بگیرند از خدای او فاصله گرفته بودند.
منطق امامشان را درک نمی کردند..
که - لا یمسّه الا المطهرون-

این مردم گیج..و به دنیا دل بسته..
که الدین لعق علی السنتهم..
دین بازیچه ی زبانشان شده..
فرق بین علی بن ابی طالب (روحی له الفداء) با معاویة بن ابی سفیان
را نمی فهمیدند..اصلا همانقدر برایشان
علی صحابه بود که معاویه!
همانقدر قرآن خواندن علی را باور می کردند که معاویه را ..
با همان شک پشت سر علی نماز می خواندند که
پشت سر معاویه..
حالا تو فرض کن..حسن بن علی .. بیاید و مقابل معاویه بجنگد..
مردم فرق پدرش را که ولی و وصی رسول خدا بود
و بارها پیامبر او را برادر خود نامیده بود.. (به اقرار احادیث اهل سنت)
با معاویه نمی فهمیدند..
حالا بیایند و پسر او را یاری کنند که با معاویه بجنگد؟
نه..
حتی اگر جنگی میشد..معاویه می توانست قیام حسن بن علی را
شورش و خروج از حاکم نمایش دهد و خون امام مظلوم ما
را پایمال کند..
این طور است که گاهی صبر ..از هر جنگی سخت تر است..

پ.ن ۱ :برایت خوانده بودم که هیچ پیغمبری از مردمش اجر رسالت طلب نکرد.
جز رسول اکرم (ص)..که اجری نخواست الا مودة فی القربی !

مودة در لغت نه فقط یعنی محبت..بلکه یعنی محبتی که اظهار شود..
 محبتی که آشکارا باشد..
عشقی که رسوا شود..

-اینکه شب میلاد امام حسن مجتبی (روحی له الفداء)
شاعران می روند خدمت امام خامنه ای
خیلی خوش سلیقه گی است-