دل من پیوسته آرزوی پرواز دارد،
نه برای آنکه به سوی آسمان رود،
بلکه تا از دست خویش بگریزد.

دیوان شرقی-ولفگانگ گوته
--------------------------------------

شاید توانستی مرا غمگین نمایی!
ولی بدان این غم دیر یا زود محو میشود..
تو می مانی و آرزوهای سیاه و شوم..
گستاخانه مرا به صداقت می خوانی..
حال آنکه میدانی دروغ و نفاق وجودت را زایل نموده..
چقدر آدمها به هم شبیهند!
و
آدمی برای سقوط چه شتابی دارد..