سجاده ام کجاست
می خواهم از همیشه ی این اضطراب برخیزم
این دل گرفتگی مداوم شاید،
تأثیر سایه ی من است،
که این سان گستاخ و سنگوار
بین خدا و دلم ایستاده ام.
سجاده ام کجاست؟

سلمان هراتی

پ.ن  ۱: The pure and simple truth is rarely pure and never simple

پ.ن ۲:  بر سنگ گور من بنویسید:
یک جنگجو که نجنگید!
اما شکست خورد..
    اما شکست خورد..

پ.ن۳: مجال تامل نیست..
اهل فن مقایسه کنند شعر بالا را از سلمان هراتی و این قطعه از STEFANO DAL BIANCO

احساس آسمان های هفت گانه و سجاده های نیایش مخروبه..
                                                                                                      Il primo senso
                                              è il senso della gioia, senza scopo, come quando   
                                       si rivela una cosa.

                                                                   Il secondo è quella cosa, resa vicina,
                                                     di cui non devi mai parlare.

                                                                                    Il terzo senso è notturno,
                                                              dove nessuno vede niente
                                                     dove la mente resta uguale.

                                                                     Il quarto senso è con l’amico fiore   
                                                      e tu e lui siete una cosa
                              abbandonata sotto un cielo chiaro.

                                                                 Il quinto senso è lontano dall’amore.

                                                                                  Il sesto senso è non di te.

                              L’ultimo senso è tutti quanti,
                                 settimo senso inespiabile,
                                             indurisce
                              la parola in parola, il muro in
                                                 muro.”