Unknown
يكشنبه, ۲۰ شهریور ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
حالا بگذار هر غبارِ از راه رسیده ای
در عمقِ خستگی هایِ چشم هایِ ما بنشیند
بگذار جراحتِ عمیقِ تیغِ همین گل هایِ سرخِ مخملیِ خمار رویا
دستِ نوازشِ ما را از پای در آورد ....
قم فانذر وربک فکبر
وثیابک فطهر
والرجز فاهجر
ولا تمنن تستکثر
ولربک فاصبر ....
۸۴/۰۶/۲۰
Unknown