خزان بنشست و گل با بادها رفت

بهار از خاطر شمشادها رفت

تو گویی گل، نه رویید و نه پژمرد

چه آسان می توان از یادها رفت...

پ.ن: انگار برای هرکس که نامه ی تندی می نویسم
مهربان میشود!

پ.ن:خطر!
 به روزهای جوانی یک گلادیاتور پیر نزدیک میشوید..

پ.ن:چقدر گیج و نفهمم..البته کسی از من توقعی ندارد!!