در «فیه ما فیه» می خواندم:
مادام که در خود درد و پشیمانی می بینی
دلیل بر عنایت حق تعالی است...

پ.ن: هر چند مدتهاست شور عاشقانه یا فرصت ترانه ای نمانده
اما چه خوش می گفت:
هر که شوق پریدن دارد
باید -پرندگی- را بیاموزد...
تمام حسرتم این روزها آن است
که چه دیر  یافتمت!
ای نگاه ماندگار...

چه گویم که باز هم- سید- این ملودی را بهتر از هر کس می نوازد..

ای دست تو سازنده دل های بزرگ
                                                  ای عشق نوازنده دلهای بزرگ
من منتظرم تورا که تشریف غمت
                                                داغی است برازنده دلهای بزرگ...