Unknown
يكشنبه, ۸ آبان ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ
بس حکایت های شیرین باز می ماند ز من...
۸۴/۰۸/۰۸
بایگانی
- اسفند ۱۳۹۰ (۲)
- بهمن ۱۳۹۰ (۵)
- دی ۱۳۹۰ (۷)
- آذر ۱۳۹۰ (۳)
- آبان ۱۳۹۰ (۷)
- مهر ۱۳۹۰ (۵)
- شهریور ۱۳۹۰ (۲)
- مرداد ۱۳۹۰ (۴)
- تیر ۱۳۹۰ (۲)
- خرداد ۱۳۹۰ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۵)
- فروردين ۱۳۹۰ (۵)
- اسفند ۱۳۸۹ (۵)
- بهمن ۱۳۸۹ (۵)
- دی ۱۳۸۹ (۷)
- آذر ۱۳۸۹ (۵)
- آبان ۱۳۸۹ (۹)
- مهر ۱۳۸۹ (۶)
- شهریور ۱۳۸۹ (۸)
- مرداد ۱۳۸۹ (۱۰)
- تیر ۱۳۸۹ (۷)
- خرداد ۱۳۸۹ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۸۹ (۱۱)
- فروردين ۱۳۸۹ (۱۲)
- اسفند ۱۳۸۸ (۱۴)
- بهمن ۱۳۸۸ (۱۲)
- دی ۱۳۸۸ (۱۳)
- آذر ۱۳۸۸ (۱۰)
- آبان ۱۳۸۸ (۱۸)
- مهر ۱۳۸۸ (۱۸)
- شهریور ۱۳۸۸ (۱۵)
- مرداد ۱۳۸۸ (۱۴)
- تیر ۱۳۸۸ (۱۷)
- خرداد ۱۳۸۸ (۱۷)
- ارديبهشت ۱۳۸۸ (۲۴)
- فروردين ۱۳۸۸ (۲۰)
- اسفند ۱۳۸۷ (۲۹)
- بهمن ۱۳۸۷ (۲۶)
- دی ۱۳۸۷ (۲۶)
- آذر ۱۳۸۷ (۲۶)
- آبان ۱۳۸۷ (۱۹)
- مهر ۱۳۸۷ (۱۷)
- شهریور ۱۳۸۷ (۱۴)
- مرداد ۱۳۸۷ (۳۰)
- تیر ۱۳۸۷ (۳۳)
- خرداد ۱۳۸۷ (۳۵)
- ارديبهشت ۱۳۸۷ (۱۹)
- فروردين ۱۳۸۷ (۲۳)
- اسفند ۱۳۸۶ (۱۷)
- بهمن ۱۳۸۶ (۱۸)
- دی ۱۳۸۶ (۱۰)
- آذر ۱۳۸۶ (۱۱)
- آبان ۱۳۸۶ (۱۹)
- مهر ۱۳۸۶ (۱۷)
- شهریور ۱۳۸۶ (۱۶)
- مرداد ۱۳۸۶ (۱۴)
- تیر ۱۳۸۶ (۲۰)
- خرداد ۱۳۸۶ (۲۲)
- ارديبهشت ۱۳۸۶ (۲۸)
- فروردين ۱۳۸۶ (۱۶)
- اسفند ۱۳۸۵ (۱۵)
- بهمن ۱۳۸۵ (۲۰)
- دی ۱۳۸۵ (۲۴)
- آذر ۱۳۸۵ (۲۴)
- آبان ۱۳۸۵ (۲۲)
- مهر ۱۳۸۵ (۲۶)
- شهریور ۱۳۸۵ (۱۳)
- تیر ۱۳۸۵ (۱۶)
- خرداد ۱۳۸۵ (۲۵)
- ارديبهشت ۱۳۸۵ (۳۰)
- فروردين ۱۳۸۵ (۲۷)
- اسفند ۱۳۸۴ (۲۱)
- بهمن ۱۳۸۴ (۲۷)
- دی ۱۳۸۴ (۳۷)
- آذر ۱۳۸۴ (۲۳)
- آبان ۱۳۸۴ (۲۹)
- مهر ۱۳۸۴ (۳۲)
- شهریور ۱۳۸۴ (۲۷)
- مرداد ۱۳۸۴ (۳۰)
- تیر ۱۳۸۴ (۵)
- خرداد ۱۳۸۴ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۸۴ (۵۱)
- فروردين ۱۳۸۴ (۳۹)
- اسفند ۱۳۸۳ (۴۴)
- بهمن ۱۳۸۳ (۴۵)
- دی ۱۳۸۳ (۵۸)
- آذر ۱۳۸۳ (۵۴)
- آبان ۱۳۸۳ (۲۰)
۰۸ آبان ۸۴ ، ۰۱:۲۳
محمد
محمد
سلام وبلاگ با حالی داری اگه وقت کردی سری هم به من بزن
۰۸ آبان ۸۴ ، ۰۸:۲۹
سرمه
سرمه
کام بستانم ازو یا داد بستاند زمن......
۰۸ آبان ۸۴ ، ۲۳:۲۱
عقاب
عقاب
عجب عکسی !!!!
آقا اون ورا هم بیا.
آقا اون ورا هم بیا.
به عقاب:
من از این عکس یک برداشت عرفانی ویژه دارم...این تصویر برایم بسیار دوست داشتنی است.
پرنده در حال پرواز در ادبیات عرفانی نماد عارف و رهروی پاکباخته است..موج نماد غلیان بیهوده و پستی و بلندی های ظاهری دنیاست..غروب همان غم است که به نظر من با عشق اگر یکی نباشد دست کم بخشی از آن است...خورشید نماد یار و نگار است..حرکت بخش تمام تلاش ها و دل سپردگی ها...
من از این عکس یک برداشت عرفانی ویژه دارم...این تصویر برایم بسیار دوست داشتنی است.
پرنده در حال پرواز در ادبیات عرفانی نماد عارف و رهروی پاکباخته است..موج نماد غلیان بیهوده و پستی و بلندی های ظاهری دنیاست..غروب همان غم است که به نظر من با عشق اگر یکی نباشد دست کم بخشی از آن است...خورشید نماد یار و نگار است..حرکت بخش تمام تلاش ها و دل سپردگی ها...
میشه بدون ترجمه هم لذت برد.
۰۹ آبان ۸۴ ، ۰۴:۵۱
عقاب
عقاب
دستت درست. راستی من منظورت را از نظر اخیرت تو وبلاگم نگرفتم !!! از انتخابات به این ور آی کی یو همه اومده پایین.
به عقاب:
من خودمو میدونم که اینطوری نیست...:دی
من خودمو میدونم که اینطوری نیست...:دی
به zm :
تو میتونی!
تو میتونی!
۰۹ آبان ۸۴ ، ۰۷:۱۱
JaSa
JaSa
تو بهترینی! (الکی)
به جاسا:
تو بیش از اینی! تو بیش از اینی!
تو بیش از اینی! تو بیش از اینی!
!؟؟؟
۱۰ آبان ۸۴ ، ۰۷:۰۴
JaSa
JaSa
نه! من این همه نیستم!