Unknown
چهارشنبه, ۱۴ دی ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
آنکه هر دم هوس سوختن ما می کرد
کاش می آمد و از دور تماشا می کرد!
باز هم نوای محزون غریبه!
اینبار با ملوی ماندگار «دل آرا» پیوند خورده است...
چقدر این صدای آهنگین را دوست دارم...
/گر چه بمیرم از غمت.../
و تو هستی که باز در این شب های ضخیم
هم صحبت عاشقانه هایم می شوی
و شاید روزی
همین دستان شکسته را دست بگیری!
والیل و ما وسق والقمر اذا اتسق ...
چقدر این روزها به یاد آن " سلام علیکم بما صبرتم " می افتم!
چون سر آمد دولت شبهای وصل
بگذرد ایام هجران نیز هم..
۸۴/۱۰/۱۴