Unknown
يكشنبه, ۲۷ فروردين ۱۳۸۵، ۰۱:۳۰ ق.ظ
گر سوخت مرا جلوه ی دیدار عجب نیست . . .
پ.ن: باشد.اگر عمری بود و فرصت اشتباهی!
-من نمی فهمم!
اینطور نخواهد ماند!
-
گاهی اثبات وجود چیزی ملازم نبود شی دیگری است.
حتی اگر آن شی دیگر یک موجود ظاهرا زنده باشد!
مگر نشنیده ای که ارزش یک انسان به حرف هایی
است که برای نگفتن دارد!
پ.ن : کان شمع مراد دل ویرانه ی من بود...
۸۵/۰۱/۲۷