اما من
دل به شما سپرده ام
به آفتابی که از خاکتان بر گرفت!
و به صولت صدایی صاف
که پیشانی شما را در جبهه ها
طواف کرد.
دل به شما سپرده ام
و به غزلی ازلی
که به جانتان جلای جاودانه اعطا کرد.

دریا
کرانه تا کرانه
 میزبان شماست
و آسمان
خونبهای لبخندی
که مرگ از لبانتان چید!

-سید حسن حسینی-

پ.ن :‌ و چه به جاست این آوای سید که :

تبرّی می جوییم
از سنگ جاهلی
که نرخ مروارید محمدی را شکست!
و از پولادی
که در کوفه
برج آفتاب را به دو شق کرد!
و در عاشورا
 بوسه گاه نبی را
درنوردید...

پ.ن : و چه دل انگیز است این نوای مناجات آسمانیان و آفتاب و زمین...