« اگر در صحنه نیستی، هر کجا که می‏خواهی باش»
  اگر در آن‏جا که باید شاهد باشی و حاضر، نیستی!
هر کجا که می‌خواهی باش؛
« چه به شراب نشسته باشی، و چه به نماز ایستاده باشی»
هر دو یکی است!!!
برای استحمار کردن، همیشه تو را به زشتی‏ها دعوت نمی‏کنند
که نفرت زشتی‏ها تو را فراری بدهد و متوجه آن‏جایی کند که باید  متوجه شوی.
گاهی اوقات تو را دعوت می‏کنند به « زیبایی‏ها »، برای کشتن یک حق بزرگ،
حق یک جامعه، یک انسان،
گاه دعوتت می‏کنند که سرگرم یک حق دیگر باشی
و یک حق محق دیگر را می‏کشند. 

علی شریعتی *



* تنها دلم می خواهد در صحنه باشم
که هم به شراب نشسته
و هم به نماز ایستاده ام...

پ.ن : عشقی که به عطر یاس ماند...
پنهان چه کنم که آشکار است...

بعضی وقت ها از شادی دلت می خواهد پرواز کنی
مخصوصا وقتی
هیچ دلیلی ندارد...!
لااقل از آن دلیل ها که همه دارند...