قرار است فردا
دو سه غزل
به یک پری دریایی بفروشم.


آخر من یاد گرفته‌ام
دریا را با دریا بشویم
خود را با شعر!


راستش را بخواهی ... ری‌را!
یک روز پشت همین پرچین
چشم‌های یک آهو را بوسیدم
بعد ... به من گفتند آهو نبود او!
دو سه کبوتر
به لکنتِ زبانم خندیدند
ولی مگر من از رو می‌روم!

«سید علی صالحی»



پ.ن : بالاخره هر رفتنی را یه برگشتی است!
هر چقدر هم تلخ...

این روزها دست و دلم به نوشتن نمی رود!
باز هم به تنهایی ِ ساده ی خود بازگشتم!


پ.ن : ملامت​ها که بر من رفت و سختی​ها که پیش آمد
گر از هر نوبتی فصلی بگویم ، داستان آید

من ای گل دوست می​دارم تو را کز بوی مشکینت
چنان مستم که گویی بوی یار مهربان آید...

شاید قبل از پرواز دو ساعت فکر کردم که چیزی بنویسم!
شرح گناهی که توبه اش نیامده و نخوا...

گفتم که دلم برایت تنگ میشود که بدانی
سنگ هم گاهی میشکند!
آخر کدام شاعر بی رحمی دل سنگ را ندید؟

گناه از من است هر چند سعدی می گوید :

گناه توست اگر وقتی بنالد ناشکیبایی
...
نه شرط دوستی باشد که از دل بر دهان آید...

پ.ن : عذر زحمت دارم برای همه ی دوستان که تعطیلات ما مصادف
با اوج مشغله ی درسی آنها بود
و از کار و درسشون عقب ماندند
سپاس