Unknown
يكشنبه, ۲۹ بهمن ۱۳۸۵، ۱۲:۳۰ ق.ظ
چون آینه
به تو
-آه به تو آری-
زنگ میزنم!
شرمنده از اینکه
خودم هستم!
من باید-شاید-
کس دیگری باشم
که رمزی تازه را
زیر لب انگشتانش
می نوازد
این منم
گدای صدای بی سودا...
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم...
...
۸۵/۱۱/۲۹