در شامگاه گیسوانت
سربازان بوسه
پرسه می زنند
و
دهانم
پادگان سکوت است
با پرچمی نیمه افراشته
که سرخ
در باد
مچاله می شود!

سید حسن حسینی




۱.سخته برام مرور آرشیو دل آرام...
به نظرم حالا چندین سال از روزگار من بزرگ تر است
چون روزهایی را دیده و 
نوشته هایی را خوانده
که سرنوشت تنبل و بزرگ من
حوصله اش را نداشت...

قیصر می گفت :

گر چه یاران همه از شادی ما غمگینند
باز شادیم که یاران ز غم ما شادند...

نمی دانم
ولی مطمئنم مرا که ببینی
و حرف هایم را که بشنوی
از بس که ساده است
حسرت می خوری گذشته ی
پر پیچ و خم زندگی ام را ...

به گمانم حالا فاصله هایمان
چند حیرت نوری بیشتر شده باشد...

« من باید بروم فکر کنم...»

۲. من از روزگار نا آرام خودم دور شده ام
 این سکوت های شمرده شمرده ی زندگی
گرفتارم کرده است...
دلم می خواهد یکی بیاید و بنشیند تمام
حرف های مرا بخواند...
اگر هیچ یک را هم نفهمد عیبی ندارد
- دیگر عادت کرده ام- 

۳.  محض رضای خدا وسط روضه
شیون نکنید...

۴. فردا بر می گردم ایران.
دلم می خواهد در خانه ی خودم
با خودم تنها باشم...
مردم بس که در خانه ی غریبه
با غریبه تنها بودم!

۵.« در بهار این کوچه
چقدر گم شده باشم و
پیدا نشده باشم خوب است؟

در پاییز این خیابان
چقدر نتوانسته باشم
آوازهایم را از باد پس بگیرم خوب است؟

و چقدر شعر هایم را
در این خانه
پای همین خرمالوها
چال کرده باشم خوب است...؟ »

۶. یه وبلاگ تابستانی داشتم سه سال پیش...
وقت کار آموزی بود...هیچ کس هم نمی دانست آدرسش را...
هر وقت دوباره می خونم بعضی از اون نوشته های شیرین رو
تلخی بعضی روزا چندان جلوی چشمانم می آید که
تاب این لحظه های بی دغدغه و بی خیال را ندارم!

اون نوشته ها رو خیلی دوست داشتم...
به این خاطر که کسی نمی خواندشان...
اصلا از سر خودخواهی دوستشان داشتم!
چون فقط من بود که دوستشان داشتم
از تمام چیزهایی می نوشتم که دوستشان داشتم
از زخم زبان دوستانی که دوستشان داشتم
از تلخی روزهایی که دوستشان داشتم
از حادثه هایی که فقط من دوستشان داشتم...

۷. ‌به نظرم تمام نخبه های سیاسی کشور از
شخص رئیس جمهور عقب تر هستند...

سیاست گاهی درست و غلط ندارد!
مثل بازی شطرنج است که حتی اگر ببازی هم
می شود یکدست دیگر بازی کرد...