الا رحمة من ربک ..
ان کان فضله علیک کبیرا
اسراء-۸۷



۱. شب خرابم کرد اما چشم های روشنت
بار دیگر هم به داد ظلمت آبادم رسید ..

۲. قصه زیاد است..
اما من از خودم خسته ام که بگویم ..

اول شاعری..اول عشق ..اول همه چیز
 -خود خواهی- آدم است ..

و آدم اگر خودش نباشد
انگار هیچ کدام نیست..

مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم...



۱. لیلا برای رنج کشیدن تمام عمر
انگار حاضر است که حرفی نمی زند..

۲.  و مرد باز برای شکار خودش نقشه می کشید..

۳. در این چند سال -نبودنم- فهمیده ام
که اینجا مسابقه ی شادی است..!
و همه باید لبخندی
-ولو شدیدا مصنوعی-
داشته باشند
و گر نه بازنده اند...
و آدم های بازنده مستحق سرزنش..
..
اینها هیچ وقت نفهمیدند غم هایی را که همیشه می برند..
حتی اگر هزار بار به شادی ها
دل باخته باشند ..
نخوانده اند دست درد هایی را که همیشه
حرفی تازه برای گفتن دارند ..
هر چند ساکت اند ..

۴. این محرّم را به زیارت ناحیه گذراندم..
مرثیه ی منسوب به حضرت ولی عصر( روحی فداه)
در رثای جد بزرگوارش..

اهل علم نیستم.
و سند و دلیل هم نمی دانم ..
اما به تک تک کلمات آن ایمان آورده ام ..
و بارها سطر سطر آن را گریه کرده ام
و تو نمی دانی چقدر با او گریه کردن خوب است ..
چقدر با صدای او ..
با عصمت منتظر او ..
با مظلومیت او ..
با خدای او ..
گریه کردن خوب است ..

 و الله یختص برحمته من یشاء..



از ملامت کی به دل یک ذره غم داریم ما
هر کجا باشیم بیدل یک صنم داریم ما ..

پ.ن :‌ گاهی میشود
به تاریکی قسم خورد..

دل جای توست ..گر چه دل از ما گرفته ای ..



ببین..هنوز هم با تو دلم می شکند..
و تازه می شود 
میان این همه کلمه ی کهنه و مرده ..

 دیگر گرمی چشمانم
به اسم تو عادت کرده اند!
و نگاهم
راهی جز دور-دست های تو
نمی گیرد ..

پ.ن : مدام می گفت ..  و می گفت
و هیچ نفهمید که چه حلقه ی گمشده ای را
برایم پیدا کرد ..

پ.ن : من اگر بهترین نعمت دنیا هم باشد
چه مادی و چه معنوی ..
و خدا به داشتن من راضی نباشد
نمی خواهم..

پ.ن :
ای اشک از چه راه تماشا گرفته ای
...

یا ایها المزمل ..


..
تنگ ترین زندان برای انسان
خودش است..

اللهم انی اعوذ بک من شر نفسی..

در عشق دیدن تو هواخواه غربتم ..



پ.ن ۱ : به چشمان تو رفته است ، دلم
و هرگز از این غم بر نمی گردد...

پ.ن ۲ : به قول بیدل :

من جراتی ندارم و او مست می رود..

..

پوزخند از چهره اش محو نمیشد
و من سکوت میکردم ..
به خدا یک سطل آشغال آتش زدن
اینقدر خوشحالی ندارد..

آن بزرگوار می گفت :
آقا روزهای عاشورا به اینجا می آید
برای عزاداری..
انگار که دلش می خواهد با مردم ما
محرم را بگذراند..

خدا از شما نگذرد..
که ما را جلوی آقا شرمنده کردید..
خدا از شادی های شما نگذرد..

و هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان ..

شاعری تشنه ز دریا می گفت
اهل بیت سخنش را
به اسارت بردند...


پ.ن : همان یک شبی که به مجلس رسیدم
ذکر مصیبت زینب (س) بود..
میدانستم که هر چه بخوانند برای چشم های من
کافی است .. که بعضی اسم ها خود مرثیه اند و زاری..

روحانی روشن ضمیر آنجا می گفت :
سه کلمه هست در قرآن که هیچ گاه جمع بسته نشده.
یکی اش «حق» است..یعنی که -حق ها- نداریم.
آن دو تای دیگر یکی «نور» است و دیگری «دین».

پ.ن : این روزها ساکت هستم..و بیشتر می شنوم ..
و مستی ام به نگاه های دور است..که نمی بینم شان.
این روزها پر ام ..پر از روزهای بارانی..پر از اسم هایی که
دوست شان داشته ام..
این روزها سرشارم .. از چشمانی که برای تو ذخیره کرده ام
و از عشق هایی که تازه بعد از مرگ .. جان می گیرند..
و از دست هایی که به موقع
دست هایم را می گیرند..

میدانم..اینجا می آیی و می روی.. و من دیگر آن نیستم که
برایت از زندگی حرفی بیاورم ..
آدم وقتی خودش باشد تنها عاشق زندگی است..
اما وقتی تو همه چیزش باشی..عاشق زندگی و مرگ است..

برایت دلی می فرستم که شبیه هیچ کدام از ترانه های سابقم نیست
هر چند به تک تک لبخندهای تو .. هنوز هم..بسته است ..
گرفته است و خلاصه ی روزگار ، پریشان است.
برایت چشمانی می فرستم
که این روزها هر وقت به آینه می رسد
یاد تو می افتد ..
برایت کلماتی می فرستم .. که در عین دل آوری .. پشیمان است.
و دیگر طاقت مصاف ندارد ..

بگذار دل تو باز هم ببرد ..

و لاراقبوا فیک اثاما فی قتلهم اولیائک
و نهبهم رحالک
و انت مقدم فی الهبوات و محتمل للاذیات
قد عجبت من صبرک ملائکة السموات

و تو همچنان گرماگرم نبرد و در دل گرد و غبار
به پیش می تاختی و سختی ها را تحمل می کردی
تا آنجا که فرشتگان آسمان از صبر و استقامت تو
شگفت زده شدند...

و لم یبق لک ناصر
و انت محتسب صابر
تذب عن نسوتک و اولادک
فهویت الی الارض جریحا
تطولت الخیول بحوافرها
و تعولک الطغاه ببواترها

و تو را یاری دیگر نمانده بود
و تو صبورانه همه چیز را به خدا واگذاشتی
و از اهل حرم و فرزندانت دفاع کردی
تا اینکه تو را از اسبت سرنگون ساختند
و با بدنی سراسر جراحت و زخم
بر خاک افتادی
در حالیکه دشمن با اسب هایش
بدن تو را لگدکوب کرد
و آنها با شمشیر به بدن تو
حمله ور شدند..

و الشمر جالس علی صدرک
و مولغ سیفه علی نحرک
قابض علی شیبتک بیده
ذابح لک بمهنده
...

و شمر ملعون بر سینه ی تو نشست
و شمشیر بر گلوی تو نهاد
در حالیکه با دست کثیفش
محاسن شریف تو را گرفته بود
سر از بدنت جدا می کرد ...



السلام علی المقطوع الوتین

سلام بر آنکه شاهرگش بریده شد..

السلام علی المحامی بلا معین

سلام بر آنکه در حمایت از دین تنها ماند

السلام علی الشیب الخضیب

سلام بر آنکه محاسن خود به خون شست..

السلام علی الخدّ التریب

سلام بر آن صورت به خاک افتاده..

السلام علی البدن السلیب

سلام بر آن بدن که لباسش را به غارت بردند

السلام علی الثغر المقروع بالقضیب

سلام بر آن دندان که با چوب خیزران بر آن ضربه زدند

السلام علی الراس المرفوع ..

شگفتا بی سر و سامانی عشق!

به روی نیزه سر گردانی عشق..



 ~ «امشب به زیارت نواحی فریاد تو آمده ام...»
آقا..دلم می خواهد هم نوا شوم با شما ..

السلام علیک فانی قصدت الیک
و رجوت الفوز لدیک

سلام من به تو که به آستانت آمده ام
و به رستگاری از این راه دل بسته ام..

السلام علیک سلام العارف بحرمتک
المخلص فی ولایتک
المتقرب الی الله بمحبتک
البری ء من اعدائک

سلام من قلبه بمصابک مقروح
و دمعه عند ذکرک مسفوح

سلام کسی که قلبش از مصیبت تو جریحه دار
و اشک هایش به یاد تو جاری است..