دل آرام



بایگانی

۱۲ مطلب در خرداد ۱۳۸۴ ثبت شده است

دوشنبه, ۱۶ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
رفتم ولی مگو او وفا نداشت...

پ .ن۱: ترس روزگار مرا به خنده واداشته..هر وبلاگی از من
پس از مدتی از دست می رود...این نیز هم..

پ.ن ۲: برای مدتی که اینجا فیلتر است نیستم..
۱۲ نظر ۱۶ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰

پنجشنبه, ۱۲ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ

سجاده ام کجاست
می خواهم از همیشه ی این اضطراب برخیزم
این دل گرفتگی مداوم شاید،
تأثیر سایه ی من است،
که این سان گستاخ و سنگوار
بین خدا و دلم ایستاده ام.
سجاده ام کجاست؟

سلمان هراتی

پ.ن  ۱: The pure and simple truth is rarely pure and never simple

پ.ن ۲:  بر سنگ گور من بنویسید:
یک جنگجو که نجنگید!
اما شکست خورد..
    اما شکست خورد..

پ.ن۳: مجال تامل نیست..
اهل فن مقایسه کنند شعر بالا را از سلمان هراتی و این قطعه از STEFANO DAL BIANCO

احساس آسمان های هفت گانه و سجاده های نیایش مخروبه..
                                                                                                      Il primo senso
                                              è il senso della gioia, senza scopo, come quando   
                                       si rivela una cosa.

                                                                   Il secondo è quella cosa, resa vicina,
                                                     di cui non devi mai parlare.

                                                                                    Il terzo senso è notturno,
                                                              dove nessuno vede niente
                                                     dove la mente resta uguale.

                                                                     Il quarto senso è con l’amico fiore   
                                                      e tu e lui siete una cosa
                              abbandonata sotto un cielo chiaro.

                                                                 Il quinto senso è lontano dall’amore.

                                                                                  Il sesto senso è non di te.

                              L’ultimo senso è tutti quanti,
                                 settimo senso inespiabile,
                                             indurisce
                              la parola in parola, il muro in
                                                 muro.”
 

۴ نظر ۱۲ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰

سه شنبه, ۱۰ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
تلاوت آیات باران
بر سوره های اشک کنار پنجره..
رویای سرخ غروب
و رجعت سبز سکوت...
امید آبی آسمان:
-ما جعل الله لرجل من قلبین فی جوفه..

پ.ن ۱:تجلی شگرف همین حس در این کلمات دیدنی است:
مهتاب مرده است..
در من ستاره نیست
اما به چشم تو سوگند می خورم:
از آسمان پرم!

پ.ن۲: تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست..

پ.ن ۳ :دست نوشته های ما اکیدا فیلتر شده..از دانشگاه مزاحم میشویم!
۵ نظر ۱۰ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰

شنبه, ۷ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
به دریا گفتم
شبی راز دل
خروشید و از غم
سر زد به سنگ ساحل

نگارا !  یکدم از این موج غم نبودم غافل..
نگارا !  یکدم از این موج غم نبودم غافل..
نگارا !  یکدم از این موج غم نبودم غافل..
۲ نظر ۰۷ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰

شنبه, ۷ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
...در این تلاطم زاینده
دل دریا گاهی حتی به همین
دزدان دریایی خوش است...

پ.ن۱:من خزان شد دلم از غربت پاییز نگاهت...

پ.ن۲:احساس بی وزنی میکنم،یا شاید هم پرواز میکنم و خودم نمی دانم!

پ.ن۳:  در زبان آلمانی مثل " اَه" در فارسی استScheiße

پ.ن۴: من-هوای مدینه
میدانم..بالاخره روزی بی صدا خواهم شکست...
۳ نظر ۰۷ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰

پنجشنبه, ۵ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
من برای درد خود نامی انتخاب کرده و آن را سگ می نامم.
درد من به اندازه ی هر سگی
وفادار،مزاحم،بی شرم،سرگرم کننده و باهوش است.
من می توانم این درد را صدا کنم ...
                                                                     -فردریش نیچه-
۶ نظر ۰۵ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰

چهارشنبه, ۴ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
بعدها می فهمید!
یعنی یکی یکی می آیید
بالای مزار ماه می نشینید
و آهسته می گویید:
این شعر ساده از  تو نبود
آسمان یادت داد!

گاهی باید از شدت سادگی به ستاره رسید..
                                                                                   -سید علی صالحی-

                           
۴ نظر ۰۴ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰

سه شنبه, ۳ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ

به خدا من خسته ام
خیلی دلم می خواهد از اینجا،
به جانب آن رهایی آرام بی دردسر برگردم
آیا تو قول می دهی
دوباره من از شوق سادگی..اشتباه نکنم؟!
                                                                             --سید علی صالحی--

۴ نظر ۰۳ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰

سه شنبه, ۳ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
شیعه یعنی یک بیابان بی کسی...
۱۰ نظر ۰۳ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰

دوشنبه, ۲ خرداد ۱۳۸۴، ۱۲:۳۰ ق.ظ
تا عهد تو در بستم
عهد همه بشکستم...
بعد ار تو  روا  باشد
نقض همه پیمانها!
۲ نظر ۰۲ خرداد ۸۴ ، ۰۰:۳۰