En l'honneur de mon cher ami

دارم به انتها نزدیک می شم
شاید یکی دو قدم
می گویند در همان ابتدای حکایت
باید یکی می بود
یکی نمی بود
می گویند باید غیر از خدا هیچکس نمی بود

شاید برای من
که افتادن ستاره ام را از طاقچه ی زمان دیده ام
تحمل ریزش همه ی پیوندهایم آسان باشد

ولی حالا
بگذار برگ های سرگردان صبوری من
زیر اجبار استعاره ات
بشکنند و بشکنند
..
می خوام بودنم رو از زبان تو بشنوم
می خوام ...

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد