دل ز من بردی و پرسیدی که دل گم کرده ای...



پ.ن : در میان این همه بت عزم ایمان چون کنم؟

شاید ساده دل باشم که بی هیچ توشه ای
خواب راه های رفته را ببینم
و دستان تو را انتظار بکشم..
شاید ساده باشم که
خواب هایم را باور کرده ام ..
خوب می دانم :

تو رشک آفتابی ..کی به دست سایه می آیی..