دل آرام



بایگانی

Unknown

يكشنبه, ۲۰ دی ۱۳۸۳، ۱۲:۳۰ ق.ظ

الهم احکم بیننا و بین قومنا
فانهم غرو نا و خذلونا و اقتلونا...
-------------------
صدای گوش خراش نوادگان سقیفه ..
علی را وادار میکند که فریاد بر آورد...
«تو مرا کفایت می کنی ای دندان پیش افتــاده!؟»

و آنجا که می گوید:
به خدا قسم با هم نشینی با چنین آدمهــای خردی مرا خوار کردند...

۸۳/۱۰/۲۰

نظرات (۶)

اوعلی بود!
۲۰ دی ۸۳ ، ۱۳:۰۳ محمد بازارگان
قضیه نسبت است!
اما منظور ازاین پست بدون مقدمه حذف شده آن بی معنی است!!!
درضمن نسبت نیزمعنایی ندارد
مگرافرادمدنظرت همچون دشمنان علی اند و یا نویسنده همچو علی!!
درکسراین نسبت هم صورت بسی کوچک تراست وهم مخرج بسی بزرگتر!
پس این نسبت هیچ معنایی ندارد.
۲۰ دی ۸۳ ، ۲۲:۰۳ محمد بازارگان
نسبت نویسنده به علی نسبت شیعه ی گمنام و غریبی است که نجوای امامش درمان دردهایی است که هرگز پایانی نخواهد یافت.چنان که این عشق هم..
نسبت خیلی ها به علی نسبت گریــه های پنهان علی و بیان درد دل با چاههای تنگ اطراف نخلستان های مدینه است..

نسبت نویسنده شاید بسی کوچک باشد که حتی نتوان آن را در شمار آورد--که این چنین است--
اما نسبت افراد تا حد زیادی مشابه است...
زیاد هم این کسر بی معنی نیست..
-----------------------
مقدمه به این دلـیل حذف شده است که مبادا حتی اشاره به شخص خاصی باشد نه اینکه از بیان حقیقت ترسی دارم.نه
بلکه نمی خواهم درگیری با آدمهای خرد مرا خوار کند!

من شک دارم این دو خط حدیث اول مال امام علی باشه؟
فکر کنم مربوط به یکی دیگر از معصومین ع است
۲۱ دی ۸۳ ، ۲۳:۴۰ محمد بازارگان
این از مکتوبات امام حسین (ع) است که نوعی نفرین بر قوم خود است..

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی