امید قد تو می داشتم ز بخت بلند
نسیم زلف تو می خواستم ز عمر دراز  .. .


پ.ن :
به اینجایش که میرسم دوام نمی آورد چشم هایم.
و اذ یرفع ابراهیم القواعد من البیت و اسماعیل
ربنا .. تقبل منا .. انک انت السمیع العلیم.
ربنا وجعلنا مسلمین لک
و من ذریتا امة مسلمة لک
و ارنا مناسکنا و تب علینا
انک انت التواب الرحیم . ..

مدام در خاطرم می آید که ابراهیم
مامور به ساختن کعبه می شود
درست پس از آنکه به دست خویش
زیباترین بت زندگی اش را
شکسته است...

و اذ قال ابراهیم ربه : اسلم ..
قال :
اسلمت لرب العالمین ..

پ.ن : کلمات روی قلبم مثل تکه های
آتش اند گاهی..
نه می توانم بر زمین گذارم
و نه می توانم حرارتش را فرو بنشانم .

خوب فهمیده ام که در همهمه ی این همه
ناچیزی و مسکینی مطلق در من
این آتش بزرگترین سرمایه ی زندگی ام است.
این -میراث جنون- که :

دل خوشم با این همه زیرا که میراث جنون
نسل اندر نسل از آبا و اجدادم رسید..

حالا تو باز به فکر جشنواره ی مهندس باشد
که چطور جفت پا
از روی آتش ها بپری ...