Unknown
پنجشنبه, ۱۹ فروردين ۱۳۸۹، ۱۲:۳۰ ق.ظ
ربنا لاتزغ قلوبنا ..بعد اذ هدیتنا
و هب لنا من لدنک رحمه.
انک انت الوّهاب!
پ.ن : هیچ وقت تحت تاثیر آدمی قرار نگرفتم..جز آدمی که
از خدا می ترسید..
۸۹/۰۱/۱۹
بایگانی
- اسفند ۱۳۹۰ (۲)
- بهمن ۱۳۹۰ (۵)
- دی ۱۳۹۰ (۷)
- آذر ۱۳۹۰ (۳)
- آبان ۱۳۹۰ (۷)
- مهر ۱۳۹۰ (۵)
- شهریور ۱۳۹۰ (۲)
- مرداد ۱۳۹۰ (۴)
- تیر ۱۳۹۰ (۲)
- خرداد ۱۳۹۰ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۵)
- فروردين ۱۳۹۰ (۵)
- اسفند ۱۳۸۹ (۵)
- بهمن ۱۳۸۹ (۵)
- دی ۱۳۸۹ (۷)
- آذر ۱۳۸۹ (۵)
- آبان ۱۳۸۹ (۹)
- مهر ۱۳۸۹ (۶)
- شهریور ۱۳۸۹ (۸)
- مرداد ۱۳۸۹ (۱۰)
- تیر ۱۳۸۹ (۷)
- خرداد ۱۳۸۹ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۸۹ (۱۱)
- فروردين ۱۳۸۹ (۱۲)
- اسفند ۱۳۸۸ (۱۴)
- بهمن ۱۳۸۸ (۱۲)
- دی ۱۳۸۸ (۱۳)
- آذر ۱۳۸۸ (۱۰)
- آبان ۱۳۸۸ (۱۸)
- مهر ۱۳۸۸ (۱۸)
- شهریور ۱۳۸۸ (۱۵)
- مرداد ۱۳۸۸ (۱۴)
- تیر ۱۳۸۸ (۱۷)
- خرداد ۱۳۸۸ (۱۷)
- ارديبهشت ۱۳۸۸ (۲۴)
- فروردين ۱۳۸۸ (۲۰)
- اسفند ۱۳۸۷ (۲۹)
- بهمن ۱۳۸۷ (۲۶)
- دی ۱۳۸۷ (۲۶)
- آذر ۱۳۸۷ (۲۶)
- آبان ۱۳۸۷ (۱۹)
- مهر ۱۳۸۷ (۱۷)
- شهریور ۱۳۸۷ (۱۴)
- مرداد ۱۳۸۷ (۳۰)
- تیر ۱۳۸۷ (۳۳)
- خرداد ۱۳۸۷ (۳۵)
- ارديبهشت ۱۳۸۷ (۱۹)
- فروردين ۱۳۸۷ (۲۳)
- اسفند ۱۳۸۶ (۱۷)
- بهمن ۱۳۸۶ (۱۸)
- دی ۱۳۸۶ (۱۰)
- آذر ۱۳۸۶ (۱۱)
- آبان ۱۳۸۶ (۱۹)
- مهر ۱۳۸۶ (۱۷)
- شهریور ۱۳۸۶ (۱۶)
- مرداد ۱۳۸۶ (۱۴)
- تیر ۱۳۸۶ (۲۰)
- خرداد ۱۳۸۶ (۲۲)
- ارديبهشت ۱۳۸۶ (۲۸)
- فروردين ۱۳۸۶ (۱۶)
- اسفند ۱۳۸۵ (۱۵)
- بهمن ۱۳۸۵ (۲۰)
- دی ۱۳۸۵ (۲۴)
- آذر ۱۳۸۵ (۲۴)
- آبان ۱۳۸۵ (۲۲)
- مهر ۱۳۸۵ (۲۶)
- شهریور ۱۳۸۵ (۱۳)
- تیر ۱۳۸۵ (۱۶)
- خرداد ۱۳۸۵ (۲۵)
- ارديبهشت ۱۳۸۵ (۳۰)
- فروردين ۱۳۸۵ (۲۷)
- اسفند ۱۳۸۴ (۲۱)
- بهمن ۱۳۸۴ (۲۷)
- دی ۱۳۸۴ (۳۷)
- آذر ۱۳۸۴ (۲۳)
- آبان ۱۳۸۴ (۲۹)
- مهر ۱۳۸۴ (۳۲)
- شهریور ۱۳۸۴ (۲۷)
- مرداد ۱۳۸۴ (۳۰)
- تیر ۱۳۸۴ (۵)
- خرداد ۱۳۸۴ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۸۴ (۵۱)
- فروردين ۱۳۸۴ (۳۹)
- اسفند ۱۳۸۳ (۴۴)
- بهمن ۱۳۸۳ (۴۵)
- دی ۱۳۸۳ (۵۸)
- آذر ۱۳۸۳ (۵۴)
- آبان ۱۳۸۳ (۲۰)
نمی دانم آدم ها در - به اشتباه- رفتن چقدر شتاب دارند.
من صدای -سراج- را بیشتر به خاطر آن دوست داشتم
که خودش را .. و بغض نی نوایش را.
حالا نمی دانم چه بلایی سر این صدا آمده که بعد از -گریه ی بی بهانه- (که سرتاسر شادی الکی و مصنوعی بود)..
حالا نوبت به -جام الست- می رسد که سراسر
غم ساختگی و بی مایه است.
اشعاری که می خواند با اینکه از شمس الحق تبریز است
ولی آنقدر بی روح و بی جان خوانده که آدم
دلش نمی آید دوباره گوش کند .
یعنی خیلی دیگر که عرفانی باشد می گوید : "داووود روزگاری!!!"
حالا شما حساب بقیه اش را بکنید..
من صدای -سراج- را بیشتر به خاطر آن دوست داشتم
که خودش را .. و بغض نی نوایش را.
حالا نمی دانم چه بلایی سر این صدا آمده که بعد از -گریه ی بی بهانه- (که سرتاسر شادی الکی و مصنوعی بود)..
حالا نوبت به -جام الست- می رسد که سراسر
غم ساختگی و بی مایه است.
اشعاری که می خواند با اینکه از شمس الحق تبریز است
ولی آنقدر بی روح و بی جان خوانده که آدم
دلش نمی آید دوباره گوش کند .
یعنی خیلی دیگر که عرفانی باشد می گوید : "داووود روزگاری!!!"
حالا شما حساب بقیه اش را بکنید..
از خدا می ترسید..
من هم...
اما حیف... من هیچ وقت آدم شناس خوبی نبودم.