تا هستم من
اسیر کوی تو ام
..
   در آرزوی تو ام 
 ..  

پ.ن :
ببین..من یاد گرفته ام که چطور دلم را
از دل تنگی پر کنم و حرفی نزنم..
و گذشت آن زمانی که نوشتن
آرامم می کرد..
حالا قد غصه ها کشیده تر از
کلماتم شده است..
و شعرهایم تسلیم شده اند..