شاعری در مشعر
عارفی در عرفات
بر گل روی محمّد صلوات
...



میدانی کجای دعای عرفه بیشتر از همه درد دارد..
آنجا که امام می گوید :

و فی سفری فاحفظنی
و فی اهلی و مالی فاخلفنی..

تو میان جمع نشسته ای
و یکدفعه دلت می رود به وداع زینب (س)
با بدن های رها شده در صحرا ..
پیکر نازنین امامی که
از اهل خودش کسی نبود
که حتی دفنش کند..

السلام علی من دفنه اهل القری..

می شود مگر کسی نام نامی حسین را بشنود
و اشک هایش سرازیر نباشد..

اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود..
اللهم ارزقنی شهادة فی سبیلک..