Unknown
جمعه, ۹ ارديبهشت ۱۳۹۰، ۱۲:۳۰ ق.ظ
در غربت مرگ بیم تنهایی نیست
یاران عزیز آن طرف بیشترند..
تکیه داده ام به دیوار و چشمانم پر از اشک است
و بغض راه گلویم را بسته است.
و هیچ کس جز خدا..و هر کس خدا بخواهد
از حال دلم خبر ندارد.
دستم از آدم های نازنین زندگی ام کوتاه است
و قلبم زخمی و شعرهایم مرده اند
حرارت این غم
انگار با هیچ لبخندی فرو نمی نشیند
..
۹۰/۰۲/۰۹