۱-فقط کسانی که شخصیت محکمی  ندارند به دنبال نظم در کارهای خود هستند.
        
                                                                               «آلبرت کامو»
۲-آرام..
   بر دوش شبانه ی کاج
   یا کودکی که تا پنـج!
  «دوست میدارد»!

۳- من آن بیگانه از خویشم،
که چون دیوار کهنه
 در دل ویرانه ها
تنها
به مرگ خویش می اندیشم!

۴- بدترین کلام گاهی سکوت است آنگاه که میدانی رنگ های زیباترین نقش گلیم
کهنه را باران های سیاه محو می کند...
 از خود دفاع نمی کنم...
 شاید نوعی خواهش است:
                         
                        «خسته شدم،خسته ز دیوارها  
                         عشق مگر پنجره پرور شود
                         
                          در قفسم آینه ای نصب کن
                          تا پر و بالم دو برابر شود!»