باور کن خسته ام می کنید!

آدمهای بی جنبه و لا ابالی!

نمی دانم چرا امروز مدام این شعر سید در ذهنم عبور میکند

با همان صدای خسته و عمیق و دل شکسته!

قرن غم های حقیقی ، دل خوشی های مجازی   ،

لحظه لحظه در ترقی ،  صنعت تابوت سازی!

قرن تخریب تفاهم ، انفجار آشنایی!

قرن مریم های موجی ، لاله های شیمیایی!

قرن تبعبد محبت ، موسم  پژمردن دل

قرن تکثیر تقلب ، قرن خنجر خوردن دل!

پاک بازی رو به کاهش ، نانجیبی در فزونی

سینه سینه در سرایت  ،دشمنی های عفونی !

قحطی سبزینه و گل ، قتل عام رود و جنگل

گفتمان حلق قمری با گلوگاه مسلسل!

قرن تنهایی و تلخی ، فصل فقر و نامرادی

گورهای دسته جمعی، خانه های انفرادی!

روزگار سست عهدی ،  قرن سخت افزار و سی دی

زایش ویروس وحشت ، انتشار نا امیدی!!

قرن غرب و حرب و آتش ، فصل طاعون های شرقی

استخوان های شکسته ، نردبان های ترقی!!

روی لبهای مدارا   نقش لبخندی معطل

مهربانی ها خلاصه کینه ورزی ها مفصل

عرصه دلهای خالی  ، دستهای ظاهرا پر!

بی توقف در تکاپو  ،خط تولید تنفر!!

قرن فرصت های فاسد ، لحظه های نامناسب

قرن استعفای عاشق ، قرن استیلای کاسب

رفته تا اوج ثریا ، شاخص سر در گمی ها!

در نخاع مهربانی ، ترکش نامردمی ها

قرن ترویج حرامی ، عرضه ایمان انبوه

بی وفایی های واجب  ، مهربانی های مکروه!!

رشد روز افزون خنجر ، کاهش میزان مردی

نسل مجنون های عاشق  خسته از لیلا نوردی!

موسم نوآوری ها ، برگ ریزان بهاری

زندگی های مکرر ، مرگ های ابتکاری!

عشق در خط مقدم ، پاتک بی وقفه نان!

وای بر رزم آور دل،  بشکند گر خط ایمان!!!