درخت های شیشه ای
ریشه در باور تو دارند
و  
روی کفّه ی فصل های فراوان
 سنگ تمام می گذارند
من
طبق عادت اجدادم ،

معطّر
 نماز می خوانم
و حدیثم
در محضر تو می رسد و می افتد

مثل قدیم
سوی تو می آیم
و از لب هایت
چند خوشه استعاره ی تازه
می چینم

و  بهار را
 به درخت های مرده ی گیلاس
                     تلقین می کنم !

سید حسن حسینی

پ.ن:
یوسف می گوید : نوشته هایت حدیث نفس است...
بله من هم آن جمله ی شهید آوینی را دیده ام...
اما گاهی شک دارم که اینها حدیث نفس من باشد...
بعضی از اینها که می نویسم
پر از شوق و شور است
و گاهی ردای طلب بر تن میکند...
نفس من ، خسته و سرگردان و بی آرزوست...
اما اگر مرادت انتقاد به نفس من است :
المال لنا و العیال لک!