با همان زنگ عجیب موبایل
از خواب بلند می شوی
-سوی دیار عاشقان ، سوی دیار عاشقان...

هر چند تمام مدت بین خواب و بیداری بوده،
چشمانت به سختی باز می شوند
نگاهی به ساعت می اندازی
چند دقیقه به شروع کلاس عصر بیشتر نمانده
تمام ذهنت را مرور می کنی
هیچ نقطه ی دلخوشی باقی نمانده است
حالا دیگر چند دقیقه هم از کلاس گذشته...
 سحر را هر چند بیدار بودی
دست و دلت به خوردن نرفته بود...
چشمانت را دوباره باز می کنی

چند ساعتی از افطار گذشته و همه جا تاریک است...
 برای نماز بلند می شوی
با خرما روزت را تمام می کنی
چشمانت را دوباره می بندی
ملودی نوازشگری را زمزمه می کنی...

- به خدا کز غم عشقت نگریزم
اگر از من طلبی جان نستیزم

نازنینا نظری کن!
منم این خسته ی راهت
شرر افکنده به جانم
صنما!
برق نگاهت!

سحرم روی چو ماهت
شب من، زلف سیاهت

- به خدا بی رخ و زلفت
نه بخوابم ، نه بخیزم...