شاخه‌ای گل در دست
شاعری قامت بست
بعد با نام خدا
چند رکعت ، تن گل را بویید...



شاعری
فاصله ی  گلها را ، طی می ‌کرد...
با نفس ، رایحه‌ها را
می ‌چید!



شاعری روی زمین
سیب سرخی را دید.
زیر لب فاتحه‌ای خواند و گذشت...!

پ.ن : یادت به خیر سید!
خاطره ای خواندنی خواندم
به قلم احمد نادمی...

به نام خداوند تاریخ ِ علم!

بزن تیشه ی جهل بر بیخ علم!