باز روز آمد به پایان ، شام دلگیر است و من !
تا سحر سودای آن زلف چو زنجیر است و من!

دیگران سرمست در آغوش جانان خفته اند
آنکه بیدارست هر شب ، مرغ شبگیر است من!

گفته بودم زودتر در راه عشقت جان دهم
بعد از این تا زنده باشم‌ ، عذر تاخیر است و من..

سُبحه و سجاده و مُهری مرتب کرده شیخ
تا چه پیش آید خدایا ...
دام تزویر است و من!

هر گرفتاری کند تدبیر استخلاص خویش
تا گرفتارش شوم ، پیوسته تدبیر است و من...

منعم از کوشش مکن ناصح که آخر میرسم
یا به جانان ، یا به جان...

میدان تقدیر است و من...!




پ.ن : برایم نوشته : بی خیال زندگی ، قلبت را هدر نده!
برایش نوشتم :‌
روابط عمومی شرکت قلب ایران!