aimer quelqu'un de tout son cœur
جمعه, ۱۱ آبان ۱۳۸۶، ۰۱:۳۰ ق.ظ
من بودم و چشمان تو ...
***
بر بلندای اعراف
چشمان تو
مثل همیشه
ایستاده است که :
و ما منا له مقام معلوم
و انا لنحن الصافون
و انا لنحن المسبحون
...
فرقش اینست که
اینبار هم مثل همیشه
چشمان تو
درست بر خلاف دل های ما
دروغ نمی گوید!
***
۱. چه عذر بخت خود گویم که
آن عیار شهر آشوب
به تلخی کشت حافظ را
و
شکر در دهان دارد...
۲. خدا را
داد من بستان از او
ای شحنه ی مجلس!
که می با دیگری خوردست و
با من سر گران دارد...
۸۶/۰۸/۱۱
این جا اون قدر برام غریبه که با این که نمیتونم هیچ سنخیتی باهاش پیدا کنم اما به شدت برام آشنائه. شاید به خاطر دلیل آشنایم با اینجاست...بعید میدونم یادتون باشم. همونم که یه شب گفتم دنبال آرام دلم بودم که پام باز شد و خوندم الا بذکرالله تطمئن القلوب...بین من و آرام دلم چه ها که نگذشت...دست زمونه چه ها که بر سرمون نیاورد...چه اتفاقاتی که نیافتد ....چیز هایی که هیچ وقت به ذهنم هم خطور نمیکرد...در نهایت نامردی...در اعلی درجه نمیخوام بگم...در پست ترین حالت ممکن از همدیگه جدامون کردن و الان داغدارم...وصلتمون تا زنده بودن پدرم محاله...و من نمیتونم منتظر زندگیی باشم که آغازش باید بر پایه ی نبودن پدرم باشه...با این که آرام دلم در نهایت لیاقت و شایستگیه...
شاید براتون عجیب باشه اما دونستن نظر شما برام مهمه. گفتم. در عین این که اصلا و علی رقم تلاش هام نتونستم با این جا یکی بشم اما به شدت نزدیکی حس می کنم.
به آرام دلم گفتم که همه چی باید تموم بشه...
آرام دلم گفت همه چی تموم میشه...
داغدارم...
گفتم اگه خبر عروسیم رو بشنوی...
گفت فقط اشک حسرت میریزم و دعا میکنم لایقت باشه...
و من از خودم متنفرم...
که ناگزیرم ازدواج کنم...
اگه دست خودم بود
تا ابد منتظرش صبر میکردم....
همیشه این شعر ور زمزمه میکردیم...
من هستم و انتظار یادت نرود
این خواهش بی شمار یادت نرود
تا آخر کار ما فقط عشق همیم
این جمله بی قرار یادت نرود...
اما نمیتونم بهش عمل کنم
از خودم متنفرم...متنفر....
برام دعا کنید
براش دعا کنید
عاجزانه التماس دعا دارم...
عاقبت به خیر باشید ....
یا حنان...