دل آرام



بایگانی

۳۲ مطلب در مهر ۱۳۸۴ ثبت شده است

يكشنبه, ۱۰ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ
آن شب ستاره ای خُرد
از فرط خستگی مُرد!


پ.ن: وظیفه دارم نگذارم دوستانم
 در همهمه ی این همه خستگی غرق شوند..
باور کن گاهی خودم را فراموش میکنم..
نمی توانم نگران ببینمشان...
می دانم برای آنها هم روزی، تنها یک خاطره ی
متوسط خواهم بود.

پ.ن: کانال ۲-زود!
۴ نظر ۱۰ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰

شنبه, ۹ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ
قسم به نگاهت....

۳ نظر ۰۹ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰

جمعه, ۸ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ
از سخن چینان ملالتها پدید آمد ولی...

پ.ن:
گــاهی به گمانم آنچه افراد را از تن به هر ذلت و خفتی دادن
نجات میدهد
اندکی غرور است...
مغرور بودن گــناه مقدسی است...

پ.ن: هی روزگارررررر
۵ نظر ۰۸ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰

پنجشنبه, ۷ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ
معلم دوم راهنمایی،بر خلاف تمام معلم های دیگر
به جای «ای نام تو بهترین سرآغاز»
با حزنی که هنوز به خوبی به خاطرم نزدیک است
می خواند:

تا عهد تو در بستم
عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد
نقض همه پیمان ها!

پ.ن: مزه های خالی از لطف دکتر فرهادی
        کنایه های سحرآمیز دکتر بزرگمهری
       دنباله رویهای کودکانه ی دکتر پیشوایی
      تفاخر های بیجای دکتر باستانی
      
من از تکرار خیلی زود خسته میشوم!
همان سال اول به خط پایان رسیدم..جایی که
 بیشتر دوستانم حتی بعد از اتمام تحصیل به آن نرسیدند
و بقیه نیز نخواهند رسید...
آدم ها وقتی جنبه های روحانی و معنوی شان را 
فراموش میکنند خیلی کوچک میشوند
همین تکراری شان میکند..من از تکرار بیزارم!
تمام اینکه دوستی نمی تواند با من همراه شود
به همین است..هرکس جایی متوقف میشود/
بالاخره یک آرزویی ظاهرا جذاب پیدا میشود و یقه شان را میگیرد/
من باز تنها به پایان رسیدم...
تو فکر کن شکست خوردم!
اما من اینجا در خط پایان تنها ایستاده ام!
من از تکرار خسته ام...
۸ نظر ۰۷ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰

پنجشنبه, ۷ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ
" هرکس به طریقی دل ما ..."
حتی تو!
من آمدم و دروغ گفتم ؟ یا تو...؟!
مهر تو به جان من توان می بخشد
لا حول ولا قوه الا ...با تو !!

                                                                Yes, madam, I am drunk
                                                                         But in the morning
                                         I will be sober and you will still be ugly  
 
                                                                          -
Winstone Churchill-
۱۳ نظر ۰۷ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰

چهارشنبه, ۶ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ

چه پاسخی شکننده تر بر یک آرزوی خام.
و چه امیدی برتر از آن؟
اندک آبروی باقی مانده ام هم نزد خدا رفت!

-و لا تهنوا و لا تحزنوا و انتم الاعلون ان کنتم مومنین
-ان یمسسکم قرح فقد مس القوم قرح مثله
و تلک الایام نداولها بین الناس
و لیعلم الله الذین آمنوا
و یتخذ منکم شهدا
و الله لا یحب الظالمین.
لیمحص الله الذین آمنوا و یمحق الکافرین
ام حسبتم ان تدخلوا الجنة و
لما یعلم الله الذین جاهدوا منکم و یعلم الصابرین

-و لقد کنتم تمنون الموت من قبل ان تلقوه . فقد رایتموه
و انتم تنظرون!

۳ نظر ۰۶ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰

سه شنبه, ۵ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ

تا ابد بغضِ منِ تبزده کال است عزیز
دیدن گریه ی  تمساح محال است عزیز !

تا شما خانه تان سمت شمال ده ماست
قبله دهکده مان سمت شمال است عزیز

پنجره بین من و توست، مرا بوسه بزن
بوسه از آن طرف شیشه حلال است عزیز !

ما دو ریلیم به امید به هم وصل شدن
فصل گل دادن نی ، فصل وصال است عزیز !

ماه من ! عکس تو در چشمه گل آلود شده
عیب از توست !...ببین ! چشمه زلال است عزیز !

۹ نظر ۰۵ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰

دوشنبه, ۴ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ
ای کاش یک ذره صداقت شهیدانم بود!

 
۲ نظر ۰۴ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰

يكشنبه, ۳ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ

 نفرت از روزها و شب ها می بارد
چه دروغی بزرگتر از همین نام ماه اول!

پ/ن:
بی دل و خسته  در این شهرم  و دلداری نیست 
غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست
 
شب  به بالین من خسته  به غیر از  غم  دوست
زآشنایان کهن یار و پرستاری نیست... 

 

۲ نظر ۰۳ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰

شنبه, ۲ مهر ۱۳۸۴، ۰۱:۳۰ ق.ظ

بنویسید دو خط مانده به تنهایی بود...

۱۰ نظر ۰۲ مهر ۸۴ ، ۰۱:۳۰